Malatya'dan bir grup insan, Hacı Ömer Hüdayi Baba'nın (k.s) nasıl bir Şeyh olduğunu merak ettikleri için görmeye gelirler. Onların bu niyetleri Hüdayi Baba'ya ayan olur. Mevsim kış, her taraf buzlarla kaplı, ortalıkta tek bir yaprak bile yoktur. Hacı Ömer Baba damadına dönerek:
-Git bağdan bir sepet üzüm getir, kapının yanındaki asmalar kalsın onlardan alma!
Damat şaşırır... "Karda kışta ne üzümü" diye düşünür düşünmesine ama emir büyük yerden... Sepeti, bıçağı alır ve yola koyulur. Bağa girdiğinde birde ne görsün, her tarafta salkım salkım üzümler...
Bir sepet toplar getirir. Misafirler, üzümü görünce Baba'nın onların niyetinden haberdar olduğunu anlayarak mahcup olurlar ve"Biz senin ünlü bir müridin var onu da görmek isteriz" derler.
Bunun üzerine Ömer Hüdayi Baba seslenir:
-Hamza... Hamza.... Hamza...
Hamza'nın köyü 4-5 kilometre uzaklıkta. Şeyhi'nin kendisini çağırdığını duyunca hemen atına biner ve soluk soluğa gelir...
-Buyur Şeyhim!
-Git bağdan bir sepet üzüm getir, kapının yanındaki asmalar kalsın onlardan alma!
Damat şaşırır... "Karda kışta ne üzümü" diye düşünür düşünmesine ama emir büyük yerden... Sepeti, bıçağı alır ve yola koyulur. Bağa girdiğinde birde ne görsün, her tarafta salkım salkım üzümler...
Bir sepet toplar getirir. Misafirler, üzümü görünce Baba'nın onların niyetinden haberdar olduğunu anlayarak mahcup olurlar ve"Biz senin ünlü bir müridin var onu da görmek isteriz" derler.
Bunun üzerine Ömer Hüdayi Baba seslenir:
-Hamza... Hamza.... Hamza...
Hamza'nın köyü 4-5 kilometre uzaklıkta. Şeyhi'nin kendisini çağırdığını duyunca hemen atına biner ve soluk soluğa gelir...
-Buyur Şeyhim!
Ömer Baba: -Misafirlerim seni görmek dilediler.
Hamza gülerek:
Hamza gülerek:
-Şu bir sepet üzüme inanan misafirlerin mi Şeyhim ? der.
